Gospodyni wieczoru Zuzanna Łapicka-Olbrychska (60 l.) zaprosiła przyjaciół swojego zmarłego ojca, by powspominać go w 90. rocznicę jego urodzin. głośne skandale, zdjęcia i wideo 2022-09-29 12:39 aktualizacja: 2022-09-30, 10:39. Udostępnij przez. Franciszek Pieczka spoczął na cmentarzu w Aleksandrowie. "To pożegnanie człowieka, którego życie było życiem człowieka Zuzanna Łapicka-Olbrychska; Zuzanna M. Zuzanna Pactwa; związek; Zygmunt Chajzer; wpadki, głośne skandale, zdjęcia i wideo. Zobacz co noszą gwiazdy, gdzie spędzają czas wolny, jak Zdjęcia gwiazd Premium Zofia Łapicka nigdy nie pracowała, zajmowała się domem i dziećmi — w marcu 1954 r. urodziła córkę Zuzannę. Zuzanna Łapicka-Olbrychska, Beata Tyszkiewicz Daniel Marcel Olbrychski este un actor polonez. El a interpretat roluri principale în mai multe filme regizate de Andrzej Wajda. A jucat un rol principal în filmul premiat cu Oscar Toba de tinichea, adpaterea cinematografică a romanului cu același nume scris de germanul Günther Grass, regizat de Volker Schlöndorff. A apărut și unul dintre cele 10 scurt-metraje ale Decalogului regizat East News/ Zuzanna Łapicka, Olbrychska Weronika, Umer Magda, Janda Krystyna Źródło: East News/ Zuzanna Łapicka, Olbrychska Weronika, Umer Magda, Janda Krystyna Magda Umer tak w programie śniadaniowym opowiedziała o tym, jak zaczęła się jej przyjaźń z pisarką: - Daniel poznał mnie z nią w 1977 roku. . Wiadomość o jej śmierci w ostatni piątek przyjęliśmy z ogromnym smutkiem. Kilka miesięcy wcześniej odwiedziliśmy Zuzannę Łapicką-Olbrychską w jej niedużym mieszkaniu na warszawskim osiedlu Eco. Jego wnętrze: obrazy, meble i przedmioty stworzyły niezwykłą opowieść o barwnym życiu właścicielki. Katarzyna Nazarewicz: Możemy nagrywać? Zuzanna Łapicka-Olbrychska: Już?! Agnieszka Osiecka zawsze mi opowiadała, że jak przychodzi do niej jakaś dziennikarka, to razem reperują dyktafon przez pierwszą godzinę. Szybko się sprawiłaś. Zuza, zgubiłaś w ostatniej książce „Dodaj do znajomych” jedno nazwisko. Autor: Zuzanna Łapicka. O czymś nie wiem? Nie, nadal jestem formalnie Łapicka-Olbrychska, ale ta książka jest o środowisku artystycznym, w którym dorastałam i dla którego od dziecka byłam Zuzią Łapicką. To bardziej określa mnie, kim jestem. Pisałam ją najczęściej w łóżku. Mam świetną podkładkę pod laptop do łóżka – leżę, piszę i udaję Tadeusza Konwickiego, do którego nie śmiem aspirować, ale pamiętam, że wszystko pisał „leżąc w swojej nyży” na ulicy Górksiego. A nad twoim łóżkiem wisi piękna, wielkobiustna grafika Alicji Wahl, dziewczę jest młode i bardzo podobne do ciebie. To jest drugi obraz Alicji, bo pierwsza wersja mojego portretu była podobizną bujnej dziewczyny, dookoła której wiły się męskie peni... hm... organy. Byłam wtedy 18-letnią dziewicą, ale miałam już duży biust i to wzbudzało męską sensację. Ojciec uznał, że tak malować mnie nie wypada. Więc Lusia się obraziła, obraz zabrała i wysłała do Ameryki – już po tygodniu w galerii sztuki kupił ten obraz sam Francis Ford Coppola. I „Czas apokalipsy” powstał w związku z twoim biustem... ...a ja mam wersję obrazu Alicji łagodniejszą, z 1972 roku. Z tym portretem przeprowadzam się z mieszkania do mieszkania przez 40 lat i zawsze go wieszam nad łóżkiem. A obok niego zawsze wiszą dwie grafiki Franka Starowieyskiego, które podpisał „dynamiczna Zuzia” albo „Zuza oczekuje na Nabuchodonozora”. Zaznaczam jednak, że mu nie pozowałam, bo, jak widzisz, kobieta nie jest na tych obrazach zbyt atrakcyjna. Nie zgodziłam się na pozowanie, bo się wstydziłam, ale jak to potem zobaczyłam, żałowałam tej decyzji. Franciszek Starowieyski już nie był taki skłonny do cenzury. Ano nie. Te dwie grafiki już mnie nie zawstydzają. Mam nadzieję, że Franek tak mnie sobie nie wyobrażał. Jakie meble z twojego domu są dla ciebie ukochanymi sprzętami i nigdy się z nimi nie rozstajesz? Te, które zabrałam z mieszkania rodziców, czyli domu, w którym się wychowałam. Co prawda było to małe mieszkanko na Mokotowie, w bloku, ale zmieściły się w nim ocalone sprzęty z rodzinnego majątku mamy, Zofii z domu Chrząszczewskiej. Wcześniej stały przez kilka pokoleń w pałacyku w Wierzbinku, na Kujawach, koło Włocławka, i nad moimi drzwiami wejściowymi wisi zdjęcie tego pięknego zameczku. Pamiętam, że moja mama bała się przez lata stalinizmu i komunizmu jechać do tego majątku, aż wreszcie zmobilizował nas Daniel w czasach „solidarności”, w 1981 roku, byliśmy wtedy cztery lata po ślubie. Mama już nie musiała się bać, że jako żona wybitnego aktora zaszkodzi mu, bo ma wielkopańskie korzenie posiadaczki ziemskiej. Pojechaliśmy w tę podróż, mama tak się denerwowała, że wzięła relanium, i w Wierzbinku zobaczyła, że mieszczą się w tym pałacu jakieś ważne urzędy. Biegała jak oszalała po parku i szukała kortu tenisowego, bo pamiętała, jak chłopi do niej śpiewali: „Panna Zofija po tenisie się uwija”. Znalazła tylko chwasty. W pałacyku sala balowa została zamieniona w pokoje urzędników, ale udało się mamie wbiec po schodach w wieży do swojego pokoju i ze łzami w oczach powiedziała: – Nie wierzyłam, że jeszcze kiedyś zobaczę ten widok... Na co odezwał się urzędnik, który nas tam wpuścił, i też ze łzami w oczach powiedział: – Boże, nie myślałem, że zobaczę pana Daniela Olbrychskiego na żywo... To wiszące lustro, mocno wiekowe, o zadymionej tafli jest właśnie „powierzbinkowe”, z tamtego pałacu? Tak, a pod nim stoi mahoniowy sekretarzyk, w którym mama trzymała resztki rodowej biżuterii i ciągle kazała mi sprawdzać, czy kolejna gosposia czegoś nie ukradła. A któraś ukradła? Coś tam się mamie nie zgadzało, przepadły gdzieś dwa sygnety, więc ja od tego czasu mam w nosie – niczego nie gromadzę, wszystko rozdaję, bo uważam, że nerwy, że coś zginie, nie są tego warte. Tym bardziej że mama tej biżuterii w ogóle nie nosiła. A nad tym sekretarzykiem wisi zdjęcie ojca, które lubię, bo jest ze sztuki „zaproszenie do zamku”. Tata grał w nim bliźniaków, a ja miałam wtedy pięć lat i pierwszy raz zobaczyłam go na scenie. Potem skandowali „Ła-pic-ki” i nie do końca rozumiałam, że to o mojego tatę chodzi. Tutaj stoi drugi stoliczek, na nim – pod szkłem – mama trzymała karnecik balowy, leży tam do dzisiaj, z wpisanymi nazwiskami kawalerów do kolejnych tańców. Obok stoją srebra z pałacu, najważniejsza jest misa, w niej moi przodkowie się myli, a po latach mój ojciec trzymał w niej zeszyty, które wydałam w tomie „Jutro będzie zemsta”. Tu leżały te dzienniki, które – jak mi wiele osób zarzucało – powinnam była ocenzurować, bo były za szczere i za okrutne wobec przyjaciół i znajomych. Nie zrobiłam tego, bo wiem, że ojca uwierał wizerunek grzecznego i eleganckiego. Z trudem to odczytywałam, bo ojciec miał okropny charakter pisma. Okropny. Kropka. Charakter. Kropka. Tak, pisałaś o tym także w swoich ostatnio wydanych wspomnieniach „Dodaj do znajomych”. Bo dobrze znałam jego trudny charakter... Ale zobacz, jaki był przystojny, to jest szkic Andrzeja Wajdy do sztuki „Play Strindberg” Dürrenmatta, naszkicował – pewnie w uzgodnieniu z Krysią Zachwatowicz – jego kostium i pamiętam, że premiera była 19 marca 1970 roku, miałam wtedy 16. urodziny i dostałam ten szkic od Wajdy w prezencie. On znakomicie rysował i, jak wiadomo, chciał być malarzem. Czy siedzę teraz na tym fotelu, który kupiłaś w Kazimierzu, a dowieźli ci do Warszawy koledzy z ekipy TVP? Tak! Byłam wtedy na festiwalu filmowym Grażyny Torbickiej, weszłam przy rynku do galerii i zachwycił mnie. I wiesz, jak sobie siedzę w tym fotelu, to patrzę na zdjęcie taty ze sztuki „Lady i generał”, przypominam sobie, jak w tej samej pozie siedział w domu. No, może nie miał wąsa. Więc ja siedzę, a nad fotelem wisi zdjęcie moich ukochanych chałup, zrobił je dla mnie Janusz Gajos, który doskonale fotografuje. On wie, że jeździłam tam od dziecka z rodzicami na wakacje, to było miejsce, gdzie spotykali się reżyserzy, aktorzy, pisarze i muzycy. Jeżdżę tam do dzisiaj, do tych moich Chałup, i tu jest stacja w Kuźnicy, do której jeździliśmy całą paczką na kawę. À propos morza, masz tutaj, w zasięgu wzroku, oryginalny obraz Edwarda Dwurnika „Morze”. Ha, ha, to jest pamiątka po jego związku uczuciowym z moją koleżanką Elą Łebkowską i on wtedy, niesiony wielkim uczuciem do niej, hojnie rozdawał jej przyjaciołom to, co malował i im się spodobało. Mnie ten obraz zachwycił. Wyobraź sobie, że musisz ze swojego mieszkania zabrać tylko jedną najważniejszą dla ciebie rzecz. Co by to było? Wiem! Wzięłabym tę srebrną papierośnicę, bo są na niej wszystkie herby naszego kujawskiego rodu i w dodatku przedstawione w formie rebusowej. Zobacz: nazwisko „Chrząszczewski” przedstawiono w formie rebusu – chrząszcz plus „F”, plus „ski”, czyli obrazek nart. Czy twoja córka Weronika zna historię tych przedmiotów? Mieszka od dawna w Nowym Jorku i głównie dla niej zapisuję swoje wspomnienia, żeby po mnie zostały. Córka wie, że kiedy moja babka po wojnie straciła majątek, to w powojennej Łodzi założyła warsztat tkacki i robiła tkaniny. A Weronika jako szef produkcji kultowego domu mody Proenza Schouler jeździ po świecie i wynajduje... tkaniny. Czyli nic w rodzinie nie ginie. Masz tutaj jakieś pamiątki po swoich miłościach? To jest pierwsze mieszkanie, w którym nie musiałam wieszać szabli oraz skór z dzika z pazurami. A ten stół z zegarem wiózł Daniel swoim terenowym samochodem z Paryża. O 5 nad ranem zbudził mnie i zobaczyłam, że trzyma stół na głowie. Czym jest dla ciebie dom? Dopiero jako singielka z odzysku nie boję się powrotu do domu. Zawsze śmieszę moich znajomych, kiedy ląduję samolotem w Warszawie i mówię: – Boże, jak cudownie, że nikt na mnie nie czeka. Bo mam na myśli to, że sobie wejdę do domu, zrobię kąpiel z pianą. I nie usłyszę, jak ktoś mnie wita: – Co tak późno?! Rozmawiała: Katarzyna Nazarewicz Zdjęcia: Leo Zappert Krystyna Demska-Olbrychska (65 l.) opublikowała na swoim koncie na Facebooku zdjęcie Daniela Olbrychskiego (74 l.) na grobie Zuzanny Łapickiej-Olbrychskiej (+64 l.), która zmarła po długiej chorobie … Zuzanna Łapicka-Olbrychska (+64 l.), została pochowana na Starych Powązkach w Warszawie. Pogrzeb znanej dziennikarki i pisarki, która była córką aktora Andrzeja Łapickiego (+87 l.) i byłą żoną Daniel… Zuzanna Łapicka (+64 l.), zostanie pochowana na Starych Powązkach w Warszawie. Pogrzeb znanej dziennikarki i pisarki, która była córką aktora Andrzeja Łapickiego (+87 l.) i byłą żoną Daniela Olbrychs… Reżyser Andrzej Saramonowicz (53 l.) poinformował o śmierci Zuzanny Łapickiej (+64 l.), znanej dziennikarki i pisarki. Była ona córką aktora Andrzeja Łapickiego (+87 l.) i byłą żoną Daniela Olbrychsk… Wydawało się, ze to nigdy nie nastąpi. Dla Daniela Olbrychskiego było to przecież chyba najpiękniejsze miejsce na ziemi. Sam przyznał kiedyś, że swojej "chałupy" w Mięćmierzu pod Kazimierzem Dolnym n… Zuzanna Łapicka-Olbrychska, córka Andrzeja Łapickiego, przeżywa obecnie ciężkie chwile. Dziennikarka myśli tylko o zbliżającym się pogrzebie ojca. A co z jej życiem zawodowym? Z pewnością nie myśli t… Zuzanna Łapicka-Olbrychska (58 l.), córka Andrzeja Łapickiego (†88 l.), opłakuje ojca. Smutek, żal, tęsknota... targają jej sercem. Ale tysiące wspaniałych wspomnień na zawsze będzie z nią. Jak to os… Zuzanna Łapicka nie żyje. Dzisiaj dotarła do nas smutna wiadomość o śmierci Zuzanny Łapickiej. O jej odejściu poinformował opinię publiczną reżyser Andrzej Saramonowicz za pośrednictwem portalu Facebook. Kim była Zuzanna Łapicka i dlaczego odeszła tak młodo? Zuzanna Łapicka nie żyje. Ta wiadomość wstrząsnęła zarówno przyjaciółmi i rodziną, jak i wielbicielami jej twórczości. Umarła Zuzanna Łapicka. Mógłbym to zbić bonmotem Tuwima. – Nie wiem, co się na tym świecie porobiło. Zaczynają umierać ludzie, którzy nigdy dotąd nie umierali – ale to nie wystarczy. Bo Zuzia była fantastycznym człowiekiem, napisał Saramonowicz. Czy tej śmierci można było zapobiec?Zuzanna Łapicka-Olbrychska przyszła na świat 18 marca 1954 roku. Była córką znanego polskiego aktora Andrzeja Łapickiego, zmarłego przed sześcioma laty, oraz żoną innego aktora, Daniela Olbrychskiego. Łapicka pracowała przez wiele lat jako dziennikarka i pisarka. Publikowała w magazynach „Elle”, „Film” oraz „Uroda”, a w 1989 r. została kierownikiem Redakcji Publicystyki Kulturalnej stacji TVP1 i pełniła tę funkcję przez wiele lat. Zuzanna Łapicka Daniel OlbrychskiW maju tego roku na półki księgarń trafiła jej debiutancka książkaDodaj do znajomych, w której rozliczała się z romansową przeszłością swojego męża. Osierociła ich wspólną córkę, 36-letnią córkę Weronikę. Na co choruje Zuzanna Łapicka?W chwili śmierci miała zaledwie sześćdziesiąt cztery lata. Jak poinformowała Krystyna Janda, aktorka i jej bliska przyjaciółka, od blisko dwóch lat zmagała się z chorobą z rozmowy dziennikarki z magazynem Viva!, długo wierzyła, że uda jej się pokonać nowotwór: Miałam szczęście, że trafiłam do wspaniałych lekarzy na Śląsku: profesora Lampego i doktora Piątka. Dzięki nim nigdy nie straciłam wiary w to, że warto walczyć. Niestety, jak się okazało, choroba zwyciężyła. Na razie nie podano informacji, kiedy miałby odbyć się pogrzeb. Jak wspomina Saramonowicz, Łapicka była człowiekiem ludzkim, ale i wściekłe inteligentnym, który nie zadowalał się byle czym. Jej odejście czyni wywrę. Polska kultura poniosła kolejną stratę nie do zastąpienia. Żal przeraźliwy. Płaczę, bo cóż innego pozostało. ZOBACZ ZDJĘCIA:fot. Łapicka-Olbrychska nie żyje. Co doprowadziło do tragicznej śmierci tej popularnej dziennikarki?fot. w chwili śmierci miała zaledwie sześćdziesiąt cztery lata. Osierociła Weronikę, córkę z małżeństwa z Danielem o śmierci żony Daniela Olbrychskiego przekazał znany reżyser Andrzej Saramonowicz, który poświęcił zmarłej wzruszający wpis na Facebooku. ZOBACZ TEŻ:Wstrząsające słowa córki zmarłego Roberta LeszczyńskiegoWzruszające! Przy ciele zmarłego górnika znaleziono list do żonyNie żyje piesek Kory. Zmarła miesiąc po piosenkarce źródło: Po czterdziestce rozwiodła się i kompletnie zmieniła życie. Po sześćdziesiątce została hedonistką. Tak Zuzanna Łapicka, córka Andrzeja Łapickiego i była żona Daniela Olbrychskiego, opowiadała o sobie w lipcu 2017 roku, rok przed swoim odejściem... Przypominamy wywiad z dziennikarką, który ukazał się na łamach magazynu "Uroda Życia". Zuzanna Łapicka o poważnej chorobie, skomplikowanej relacji z ojcem i rozwodzie - archiwalny wywiad To zdjęcie u góry, w ogrodzie, zrobiła Magda Umer. Dokładnie rok temu. Przyjechałam do niej prosto ze szpitala, gdzie dowiedziałam się o niewesołej diagnozie, ale o tym nie będziemy gadać. Powiedziałam „Zrób mi zdjęcie, jest ładna pogoda – będziesz miała fajne wspomnienie”. Kobiety są w twoim życiu ważniejsze od mężczyzn? Zdecydowanie! Zaraz po naszym ślubie Daniel pojechał z synem, Rafałem, na wakacje za granicę, a ja z radością z Magdą do Chałup. Miałyśmy fantastyczny miodowy tydzień! Wtedy w Chałupach wynajmowało się jeszcze pokój z miednicą na wodę i toaletą na zewnątrz. Całe lata jeździłyśmy tam same małym fiatem. Przyjaźń jest w życiu najważniejsza. Ale uważam też, że bez przyjaźni nie ma małżeństwa. Tego nauczyli mnie rodzice. Zawsze mieli sobie coś do powiedzenia, zawsze byli blisko. Daniel Olbrychski: „Cieszyło mnie, że mogłem zagrać bohatera mojego dzieciństwa” Zuzanna Łapicka-Olbrychska o ojcu, Andrzeju Łapickim Niedługo minie piąta rocznica śmierci Andrzeja Łapickiego, twojego taty. Tak, 21 lipca. Mama umarła siedem lat wcześniej, 22 lipca. Moja córka powiedziała: „Dziadziuś, jak to gentleman, nie chciał się spóźnić na rocznicę śmierci Babci i odszedł dzień wcześniej”. Twoi rodzice byli ze sobą ponad 60 lat. Tak. Byli ze sobą bardzo blisko. Te lata po śmierci mamy to jest taki epilog, którego nie mam prawa ani oceniać, ani komentować, bo wydaje mi się, że nikt nie wie, jak to jest, kiedy ma się nagle 85 lat i zostaje się w życiu samemu. Po śmierci mamy spędzałam z tatą wszystkie weekendy i wakacje, ale mojej mamy nie miałam szans mu zastąpić. Poznali się, jak tata miał 22 lata, do jej śmierci codziennie rozmawiali ze sobą do nocy. A dlaczego zdecydowałaś się na życie singielki? Zmęczyłam się małżeństwem. Daniel miał takiego ulubionego czeskiego sportowca, Emila Zatopka, który trenował w stalowych ciężkich butach, a potem, jak je zdejmował, to wygrywał wszystkie wyścigi. I ja się czułam w tym małżeństwie jak Zatopek w stalowych butach. Fot. Iza Grzybowska Zobacz także: „Miałam tak ciekawe życie, jakbym miała dwa życia!”. Ostatni wywiad Zuzanny Łapickiej… Zuzanna Łapicka-Olbrychska o małżeństwie z Danielem Olbrychskim Daniel nie był łatwym partnerem. Z domu wyniosłam wzorzec kobiety, żony wyrozumiałej. Mama tolerowała niewierności mojego ojca, wychodziła z założenia, że skoro wyszła za mąż za najprzystojniejszego aktora w Polsce, to jakieś koszty muszą być. Zwłaszcza że tata te romanse traktował raczej niepoważnie. Myślałam, że wychodząc za mąż za Kmicica, też temu podołam. Jak moja mama. Ale okazało się, że koszty są dla mnie za duże. Jako pierwsza od pokoleń w naszej rodzinie przerwałam sztafetę kobiet zbyt tolerancyjnych. Czułam, że rozwodzę się za siebie, za mamę, za babcię i za prababcię. I to dodało mi siły. Jak już raz zrzuciłam te stalowe buty, to wiedziałam, że więcej do nich nie wrócę. Twoja mama była szczęśliwa w małżeństwie? Myślę, że mimo wszystko bardzo. Wszystkie – ona, babcia i prababcia – miały przystojnych mężów, uważając, zresztą niesłusznie, że same nie są tak atrakcyjne. Żyły zgodnie z fredrowską zasadą, że „mężczyźnie wszystko dozwolone” – zupełnie jak w XIX wieku. Przerwałam tę tradycję. Rozwód dał mi siłę i wiedziałam, że nigdy więcej nie chcę już odczuć upokorzenia, nie chcę widzieć siebie w roli ofiary. Jako singielka w pełni kontroluję swoje życie. Co tata sądził o twoim małżeństwie? Przeżywał, tak jak ja, a może bardziej. Sam pewnie nie zdawał sobie wcześniej sprawy, jakim był trudnym mężem dla mojej mamy. I nagle zobaczył to w moim małżeństwie z Danielem. Takie lustro. To musiało być bolesne. Co mama powiedziała na wieść o tym, że się rozwodzisz? Była przerażona. Nie wyobrażała sobie, że można żyć bez mężczyzny. Bała się, jak sobie poradzę. Nigdy nie pracowała, bo tata mówił, że pracujące kobiety nie są dla niego kobiece. Mama całe życie siedziała w domu i na niego czekała. Ja rzuciłam ten kierat po czterdziestce, a moja córka, Weronika, jest już następnym pokoleniem kobiet wolnych. Jest kompletnie samodzielną singielką, mieszka w Nowym Jorku, zrobiła karierę, jest szefem produkcji w kultowej marce Proenza Schouler. Ma przebojowe geny po ojcu. Może nie wszyscy mężczyźni są tacy trudni w życiu? Ale mnie zawsze interesowali tylko trudni mężczyźni. A trudni wymagają skupienia na sobie całej uwagi. Nie wiem, czy potrafiłabym być z kimś, kto byłby skupiony na mnie. Chyba szybko bym się tym zmęczyła. Szukałaś trudnych, ale też wybitnych. Takich, którymi można zaimponować ojcu? Na pewno. Podświadomie, ale tak. Kiedy związałam się z Danielem, zaczynał międzynarodową karierę, zagrał właśnie w „Blaszanym bębenku” Schlöndorffa. Wiedziałam, że to jest ktoś, kto pozycją nie tylko dorównuje mojemu ojcu, ale być może nawet go przewyższa. I to była dla mnie pewna satysfakcja. Ale nie musiałaś przecież imponować ojcu, zawsze byłaś jego ukochaną córeczką, oczkiem w głowie. Ale miałam – może urojone – ambicje, że powinnam mieć równie interesującego mężczyznę u boku. Z perspektywy czasu mogę powiedzieć: to założenie było błędne. Postać ojca jest w moim życiu kluczowa, czym więcej o tym myślę, tym bardziej widzę, jak na nim zaważył. Większość rzeczy robiłam, aby mu sprawić radość albo cierpienie. Wiedziałam, że lubi zgrabne kobiety, to ja odwrotnie – objadałam się ciastkami i tyłam. Na złość, że nie będę spełniać jego kryteriów. Dlaczego zaważył na twoim życiu? Bo tata, nigdy nie wszedł w rolę ojca, który karze i nagradza, chodzi na wywiadówki i pilnuje odrabiania lekcji. Postawił się w pozycji partnera do rozmowy. Pierwszy raz pojechałam z nim, bez mamy, na wspólne wakacje do Jugosławii, mając 16 lat. Kiedy spytałam, dlaczego nie zabierał mnie wcześniej, odpowiedział bez cienia wstydu: „A wiesz, bo ja nie lubię dzieci”. Wymagał ode mnie poczucia humoru, błyskotliwości i inteligencji. A może to ja wymagałam tego od siebie? Zawsze starałam się zrobić na nim wrażenie. Tylko na jego zdaniu mi zależało. Jak poszłaś do szkoły, to twój tata był już słynnym aktorem po roli w „Lekarstwie na miłość” u boku Kaliny Jędrusik. Tak, to był jego szczyt popularności. Pokazywali mnie po tym filmie w szkole palcem. Zawsze jak pojawiał się jakiś nowy film ojca, w którym była tak zwana scena łóżkowa, albo się chociaż całował, leciałam do mamy z pytaniem, czy mogę nie iść do szkoły. I mama zawsze pisała w dzienniczku: „Zuzia przeziębiona…”. Rozumiała ten mój wstyd. W szkole zawsze zresztą czułam, że muszę sobie zaskarbić sympatię otoczenia. Bo oni z góry zakładali, że jako córka znanego aktora muszę być zarozumiała. Byłam aż nadto wesoła, miła, trzy razy bardziej zabawna. To było dosyć męczące. Czytaj również: „Ja nie mam żadnej depresji, ja po prostu mam tylko raka trzustki”. Magda Umer o Zuzannie Łapickiej Zuzanna Łapicka-Olbrychska o książce i dzienniku Andrzeja Łapickiego Kiedy ci to przeszło? Całkiem niedawno, kiedy dowiedziałam się, że nie jestem nieśmiertelna. Kompletnie przestałam się starać, zabiegać o sympatię. I świetnie się z tym czuję. Jest taki dowcip, że przychodzi facet do lekarza i mówi: „Panie, jest mi smutno, mam depresję”. A lekarz na to, że przyjechał właśnie do miasta cyrk i jest w nim podobno strasznie zabawny klaun, który leczy wszystkich ze smutku. A pacjent na to: „To właśnie ja jestem tym klaunem”. I tak mniej więcej wyglądało do niedawna moje życie. Próbowałam w dowcip owinąć wszystkie dramaty. Cały czas żyłam wobec oczekiwań innych. Starałam się sprawiać ludziom radość. Teraz mam już wszystko w nosie. Sprawiam radość wyłącznie sobie. Zostałam hedonistką. Masz poczucie, że jesteś już wyłącznie sobą – nie córką czy żoną? Pamiętam, jak po studiach wprowadziłam się do mieszkania na osiedlu na Stawkach i w pralni, jak pytali o nazwisko, podawałam Łapicka. Chwilę potem wyszłam za Daniela i w tej samej pralni podawałam nazwisko Olbrychska. Pracownicy mrugali do siebie porozumiewawczo: „Znowu ta wariatka, ciekawe, co wymyśli za dwa tygodnie”. To był jeszcze czas przed tabloidami. Nikt nie wiedział, jak wygląda żona Daniela. Spisałam niedawno wspomnienia z tamtych czasów, szykuję książkę, ale wystraszyłam się – szczególnie po śmierci taty, który w ostatnim etapie życia stał się bohaterem tabloidów. Boję się, że po premierze książki mnie mogłoby spotkać to samo. Wciąż odkładam to na jutro. Przygotowujesz też wydanie wspomnień swojego taty. Tata pisał dzienniki – od 1984 roku, kiedy wkroczył do polityki, bo uważał, że zawód aktora nie jest odpowiedni dla mężczyzny po pięćdziesiątce. W roku 1989 wygrał w wyborach z Urbanem, co go niesłychanie cieszyło, sfotografował się z Wałęsą i wszedł w nowy etap życia. Wtedy w jego zapiskach była euforia, potem przychodzi rozczarowanie – polityką i Polską. Pisał te dzienniki 21 lat, do śmierci mamy. W dniu jej śmierci, 22 lipca 2005 roku, napisał wielkimi literami: KONIEC. Obiecałam mu, że wydam te dzienniki po jego śmierci. Minęło pięć lat i nie mogę już czekać. Zwłaszcza że mój wrodzony optymizm każe mi wierzyć w życie pozagrobowe i boję się, że jak się tam spotkamy, to mi nawymyśla, że tego nie dopilnowałam. Czytaj też: Ten romans rozbił małżeństwo Daniela Olbrychskiego. Jego owocem jest syn Viktor Rozmawiała Magdalena Żakowska Data utworzenia: 24 lipca 2017, 14:48. Zuzanna Łapicka-Olbrychska (63 l.) to była żona Daniela Olbrychskiego i córka aktora Andrzeja Łapickiego (†87 l.). Jak podaje magazyn „Dobry Tydzień”, była szefowa redakcji rozrywki i oprawy TVP jest poważnie chora. Od roku walczy z nowotworem. Pomimo ciężkiej choroby, Zuzanna Łapicka-Olbrychska wyjechała na wakacje z przyjaciółkami. Zuzanna Łapicka-Olbrychska Foto: AKPA Zuzanna Łapicka-Olbrychska na początku lipca wybrała się z Krystyną Jandą i Magdą Umer do Włoch. Przyjaciółki zwiedziły Siennę i Padwę. To dla nich już prawdziwa tradycja. Od kilku lat nie wyobrażają sobie innych wakacji. Dla byłej żony Daniela Olbrychskiego wsparcie przyjaciółek jest teraz bardzo ważne. Łapicka-Olbrychska walczy bowiem z nowotworem. Będąc na północy Włoch pani Zuzanna razem z Krystyną Jandą i Magdą Umer odwiedziły kilka malowniczych miejscowości w Toskanii i Umbrii. Zaglądały także do zabytkowych kościołów. – Katedra w Orvieto jest olśniewająca. Zapaliłyśmy tam wiele świeczek – napisała Umer na Facebooku. – Usiłowałyśmy poprosić świętego Antoniego o znalezienie wyjścia z kilku sytuacji bez wyjścia – dodała w innym wpisie piosenkarka. Była żona Olbrychskiego zdegradowana w TVP Zobacz także Kamila Łapicka nie widziała córki Łapickiego od... /5 Zuzanna Łapicka-Olbrychska Kapif Zuzanna Łapicka-Olbrychska w 2012 roku /5 Zuzanna Łapicka-Olbrychska Kapif Zuzanna Łapicka-Olbrychska z ojcem Andrzejem Łapickim /5 Zuzanna Łapicka-Olbrychska Pawel Kopczynski / PAP Zuzanna Łapicka-Olbrychska z byłym mężem Danielem Olbrychskim /5 Zuzanna Łapicka-Olbrychska Kapif Zuzanna Łapicka-Olbrychska choruje na nowotwór /5 Zuzanna Łapicka-Olbrychska AKPA Zuzanna Łapicka-Olbrychska przyjaźni się z Magdą Umer i Krystyną Jandą Masz ciekawy temat? Napisz do nas list! Chcesz, żebyśmy opisali Twoją historię albo zajęli się jakimś problemem? Masz ciekawy temat? Napisz do nas! Listy od czytelników już wielokrotnie nas zainspirowały, a na ich podstawie powstały liczne teksty. Wiele listów publikujemy w całości. Wszystkie historie znajdziecie tutaj. Napisz list do redakcji: List do redakcji Podziel się tym artykułem:

zuzanna łapicka olbrychska zdjęcia