Kolejny atak padaczki!! Druga noc z rzędu!!! Musimy jak najszybciej umówić tomografię www.przyjacielzwierz.org/pomagam Fundacja Przyjaciel Zwierz Atak padaczki u dziecka przybiera formę napadu tonicznego. Niestety zespół Ohtahara jest przyczyną śmierci niemal połowy dzieci przed ukończeniem roku. Zespół Rasmussena jest uznawany za jedno ze schorzeń autoimmunizacyjnych, zwykle objawy epilepsji u dziecka pojawiają się poniżej 10. roku życia. Czy wiesz, że psy potrafią wyczuć nadchodzące wydarzenia? To znaczy takie które się jeszcze nie wydarzyły i o których my - ludzie, nie mamy pojęcia, że 882 views, 7 likes, 14 loves, 0 comments, 5 shares, Facebook Watch Videos from KochamZwierzaki: Zobaczcie na reakcję psa coś pięknego. Oto kilka z mitów a temat padaczki. 1. Padaczka to choroba psychiczna. Padaczka jest chorobą neurologiczną, mającą swoje podłoże w nieprawidłowych wyładowaniach biochemicznych w mózgu. Z chorobami psychicznymi padaczka nie ma nic wspólnego. Może się wprawdzie zdarzyć, że osoba chora na padaczkę cierpi jednocześnie na stany Acepromazyna jest stosowana głównie w celu kontrolowania fobii przed hałasem, które rozwijają się u niektórych psów. Jej użycie wzrasta w okresach świątecznych, takich jak Boże Narodzenie czy Dzień Niepodległości, ze względu na używanie fajerwerków, których dźwięki przeszkadzają wielu psom. Zadaniem leku jest wywieranie . Napady padaczkowe bywają bardzo stresującą sytuacją zarówno dla właściciela jak i psa. Zwłaszcza pierwsze zetknięcie z tą chorobą. Zwierzęta często reagują w sposób nagły, gwałtowny, a objawy występujące bywają niepokojące dla ich opiekunów. Okazuje się jednak, że tak jak w przypadku ludzi i u psów padaczka nie oznacza wyroku śmierci. Ta neurologiczna choroba bywa uciążliwa i przerażająca, lecz jej odpowiednia diagnostyka wraz idealnie dobranym leczeniem powoduje, że czworonóg może cieszyć się życiem przez wiele lat. CO TO JEST PADACZKA? Padaczka należy do chorób neurologicznych i okazuje się, że jest to jedna z najpopularniejszych psich dolegliwości. Lekarze szacują, że ok. 0,75% wszystkich psów na świecie cierpi z powodu ataków padaczki. To określenie medyczne związane jest z chorobą, która charakteryzuje się przede wszystkim nawracającymi, niczym nie wywoływanymi napadami. Ma to ścisły związek z nieprawidłowo pracującym mózgiem zwierzęcia. Psy pod kątem chorób nie są tak dokładnie poznane jak ludzie. Dlatego też wiele schorzeń do tej pory bywa zagadkami zarówno dla lekarzy jak i naukowców. Stan padaczkowy, który związany jest ściśle z mechanizmami biochemicznymi, wciąż nie jest całkowicie poznany. Jednakże określono, że drgawki są dysfunkcją aktywności elektrycznej mózgu, w związku z tym każdy napad jest spowodowany barakiem równowagi pomiędzy pobudzeniem, a hamowaniem aktywności pewnych obszarów znajdujących się w mózgu. Lekarze nie są w stanie wykryć padaczki u psa podczas rutynowych badań. Pierwsze symptomy, że zwierzę jest chore mogą pojawiać się już w szóstym miesiącu jego życia. Okazuje się, że ataki padaczki mogą także wystąpić u osobników starszych (zazwyczaj przed ukończeniem 6 roku życia). Choroba ta bywa śmiertelna i niebezpieczna dla psów, lecz wykryta odpowiednio wcześnie, monitorowana i leczona w odpowiedni sposób, pozwala zwierzęciu żyć przez wiele lat. PRZYCZYNY PADACZKI U PSA: Epilepsja, bo taka jest druga nazwa tego schorzenia, sklasyfikowana jest na trzy grupy: o podłożu idiopatycznym;o podłożu symptomatycznym;o podłożu reaktywnym; U psów najczęściej występuje padaczka idiopatyczna. Oznacza to, że jej podłoże nie jest poznane. Lekarz zanim uzna daną epilepsję za idiopatyczną wyklucza wszystkie inne możliwości pojawienia się ataków padaczkowych u danego zwierzęcia. Podobne objawy występują podczas zapalenia mózgu psa, zaburzeń metabolicznych lub gdy struktura jego mózgu posiada pewne nieprawidłowości. Część fachowców twierdzi, że epilepsja może być chorobą dziedziczoną. Do potencjalnie zagrożonych ras zalicza się: beagle’a, sterea irlandzkiego, husky’ego, springer spaniela, labrador retriver’a, golden retriver’a oraz owczarka niemieckiego. Padaczka zwana strukturalną swoje podłoże ma w wadach rozwoju mózgu psa oraz w momencie jego uszkodzenia. Jest następstwem urazu głowy (nie każdego), nowotworów oraz po przebytym zapaleniu mózgu. Napady epilepsji mogą pojawić się także jako konsekwencja encefalopatii wątrobowej. ATAK PADACZKI – CO ROBIĆ? Medycyna związana z człowiekiem ma sklasyfikowane napady padaczki, lecz system ten na razie nie funkcjonuje w medycynie weterynaryjnej. Bezpośrednie używanie terminologii pochodzące z medycyny ludzkiej nie ma do końca racji bytu u psów. Jednakże dobrze posiadać wiedzę, że o stanie padaczkowym mówi się w momencie wystąpienia ataków trwających ponad 30 minut lub gdy napady te pojawiają się jeden za drugim, a zwierzę pomiędzy nimi nie odzyskuje swej świadomości. Padaczkę, a raczej jej napady można podzielić na trzy fazy. Pierwsza z nich nazywana jest prodromalną, następna – właściwym napadem, a kolejna – ponapadową. Każdy atak epilepsji może się od siebie różnić, dlatego też lekarze często zalecają opiekunom prowadzenie dziennika tegoż schorzenia. Istotne szczegóły jakie powinny być w nim zawarte powinny dotyczyć częstości napadów, okoliczności ich wystąpienia, czasu ich trwania oraz w jakiej części ciała wystąpiły drgawki. Każdy lekarz weterynarii będzie chciał także wiedzieć jak dany pies zachowuje się zaraz po pojawieniu się napadu epilepsji. Są takie osobnik, które szybko dochodzą do siebie, lecz również można spotkać takie, które mają problemy z poruszaniem się, są zlęknione lub wykazują inne zmiany w swym zachowaniu. Zazwyczaj wygląda to w następujący sposób: pies zdaje się być niespokojny, porusza się bez konkretnego celu, czasem krąży w kółko po pomieszczeniu (część osobników potrzebuje towarzystwa człowieka, część z nich ukrywa się przed nim). Zwierzę się ślini, nadmiernie oblizuje. Gdy pojawia się atak drgawek, czworonóg traci świadomość, a jego ciałem targają silne skurcze wszystkich mięśni. Zwykle ten stan trwa od kilkunastu sekund do kliku minut. Następnie pies wydaje się być zdezorientowany, znów krąży po domu, czasem załatwia się zupełnie nieświadomie. Z kolei tego typu sytuacja może trwać od kilku godzin do nawet kilku dni. Pojawiają się również przypadku gdzie napady padaczki wywoływane są przez ściśle określone bodźce. Dlatego właściciel psa powinien być w pełni świadomy na temat tej choroby u swego zwierzęcia, by w przyszłości mógł unikać podobnych sytuacji. Ataki epilepsji mogą pojawiać się zaraz po ekspozycji czworonoga na głośne dźwięki, błyski świateł albo charakterystyczny ruch. Są również takie psy u których objawy choroby pojawiają się w trakcie snu albo odpoczynku. Należy być jednak świadomym, że nie wszystkie ruchy ciała czworonoga podczas snu są objawem padaczki. Po prostu psy, tak jak i ludzie, śnią i często wykonują pewne ruchy adekwatne do tego co dzieje się u nich w głowie. Mózg zwierząt prawdopodobnie (tak jak i ludzki) przetwarza w trakcie snu wspomnienia związane z przebytym dniem, a tym samym psy mogą śnić o zabawach, bieganiu itp. Oczywiście w trakcie ataku epilepsji, każdy właściciel powinien zapewnić bezpieczeństwo swojemu psu w 100 %. Oznacza to, że musi on usunąć z otoczenia zwierzęcia niebezpieczne przedmioty, a pod jego głowę podłożyć np. koc lub płaską poduszkę. Taka praktyka ma na celu ochronę głowy przed możliwymi urazami w trakcie drgań zwierzęcia. Nigdy nie należy wyciągać psiego języka czy wkładać coś do jego pyska. Wystarczy zwrócić uwagę na to, aby zwierzak się nie potłukł i po prostu nie ingerować za bardzo w to, co się z nim dzieje w trakcie ataku. Jeżeli czworonóg jest leczony farmakologicznie, a w domu znajduje się aplikator do podawania leków doodbytniczo, w sytuacji napadu padaczkowego można go zastosować. Padaczka u psów nie objawia się tylko i wyłącznie drgawkami. Można wyróżnić w tej sytuacji tzw. napady częściowe. Określenie to oznacza np. drżenie mięśni twarzoczaszki zwierzęcia lub jego kończyny. Czworonóg także może chodzić w kółko albo patrzeć się uporczywie w jeden punkt lub uporczywie szczekać. Zazwyczaj pies traci świadomość w trakcie napadu padaczkowego oraz (co często się zdarza) może on w niekontrolowany sposób oddać mocz i kał. PADACZKA – LECZENIE: Czy leki mogą pomóc psu? Leki przeciwpadaczkowe (tak samo jak u ludzi) przede wszystkim mają za zadanie hamować niektóre neuroprzekaźniki. Niestety nie wszystkie farmaceutyki działają w sposób jednakowy u psów. Sporadyczny atak epilepsji zazwyczaj nie jest klasyfikowany do wdrożenia leczenia farmakologicznego. Leki podaje się psu w momencie, gdy w ciągu całej doby pojawiły się częste napady albo gdy zwierzę miało co najmniej dwa ataki padaczkowe przez sześć miesięcy. Lekarze weterynarii zalecają farmakologiczne leczenie również u osobników, których objawy epilepsji są uznawane za nietypowe albo ciężkie. Gdy zwierzę zostanie zakwalifikowane do leczenia pierwszym krokiem jest odpowiedni dobór leków. W sytuacji występowania padaczki opiekun musi być świadomy, że często trzeba zmieniać dawkę podawanego farmaceutyka, ponieważ pojawiają się krótkoterminowe skutki uboczne. Zdarza się też, że lek należy zmienić, a wszystko to ma ścisły związek z psem i jego reakcją na leczenie. Padaczka u psów zazwyczaj leczona jest substancją czynna o nazwie – fenobarbital lub bromkiem potasu. Obecnie można spotkać preparaty zawierające imepitoinę. Prawidłowo dobrany lek powinien wyeliminować lub zdecydowanie ograniczyć występowanie ataków epilepsji u czworonoga. FENOBARBITAL: to produkt najbardziej popularny w celu leczenia padaczki u psów. Lekarze weterynarii oraz właściciele czworonogów cenią go sobie za jego stosunkowo niską cenę oraz dużą skuteczność. Okazuje się, że jego dodatkowym plusem jest fakt, że psy całkiem dobrze go znoszą, a jego dawkowanie nie sprawia problemu opiekunom. Oczywiście jak wszędzie i w tym przypadku bywają osobniki, którym fenobarbital niszczy wątrobę lub wywołuje cytopenię. IMEPITOINA: jest to substancja znajdująca się w preparatach weterynaryjnych, jednakże nie jest to lek, który powinien być stosowany jako „pierwszy rzut” przy stanie padaczkowym albo po tzw. napadach gromadnych. Farmaceutyki stosowane w trakcie epilepsji mogą być podawane szczeniakom, jak również starszym psom. Psi seniorzy powinny w trakcie leczenia być pod stała kontrolą weterynaryjną, ponieważ w ich przypadku niezwykle ważne jest regularne badanie krwi pod kątem stanu ich narządów wewnętrznych. Producent leku zawierającego substancję czynną – imepitoinę zastrzega, że osobniki z niewydolnością wątroby, chorobami serca oraz z niewydolnością nerek nie powinny go przyjmować. Koszt preparatu medycznego używanego podczas leczenia stanów padaczkowych może oscylować w dość rozpiętych widełkach cenowych np. lek o nazwie „Pexion” 400 mg (zawierający 78 tabletek) kosztuje ok 200 zł. Natomiast „Luminal” dostępny jest już od kilkunastu złotych. LECZENIE WSPOMAGAJĄCE: U ludzi chorujących na epilepsję zalecane jest stosowanie diety ketogennej. Jednak w przypadku psów nie zdaję się być ona szczególnie skuteczna. Naukowcy do tej pory nie wykazali związku pomiędzy napadami padaczki, a konkretnym składnikiem pokarmowym, którego usunięcie z diety znacznie zmniejszyłoby częstotliwość ataków. Lekarze weterynarii są jednak zdania, że właściciel jest w obowiązku monitorować posiłki psa chorującego na padaczkę. Większość chorujących zwierząt otrzymuje leki zawierające fenobarbital lub bromek potasu, a dieta ma ścisłe powiązania z rozprowadzaniem tych substancji jego w organizmie. Okazuje się, że zawartość białka, tłuszczu, węglowodanów oraz innych składników pokarmowych ma wpływ na długość pozostawania leków w organizmie czworonogów. Dlatego też każda zmiana żywienia psa może znacznie oddziaływać na to ile danej substancji on otrzyma (czy zbyt mało, a może nastąpi jej przedawkowanie). Z kolei zwierzę otrzymujące bromek potasu powinien mieć dietę ubogą w chlorki. Te związki chemiczne powodują, że bromek jest szybciej wydalany z organizmu psa. Dlatego też w takim przypadku dawka leku powinna być wyższa. Niestety trudno określić ile chlorków zawiera dana psia karma, ponieważ nie jest obowiązkiem umieszczanie takich informacji na etykiecie przez jej producentów. Każdy opiekun powinien być ostrożny w momencie zmiany diety swego pupila. Część lekarzy weterynarii odradza stosowania takich praktyk. Oczywiście w momencie wystąpienia alergii pokarmowej lub gdy dotychczasowa dieta okazała się być zbyt mało wartościowa, zmiany są konieczne. Warto w takiej sytuacji sięgnąć po wysokiej jakości produkty marek komercyjnych np. po karmy hipoalergiczne lub gotować psu z przepisów ustalonych przez dietetyka weterynaryjnego. Padaczka u psów wywołuje niepokój u ich właścicieli. Warto więc się do niej odpowiednio przygotować, także psychicznie. Najlepszym pomocnikiem w takiej sytuacji jest posiadanie odpowiedniej wiedzy na temat tego schorzenia. Takie rozwiązanie oraz konsultacje z lekarzem weterynarii zdecydowanie pozwoli zachować zimną krew opiekunowi podczas napadu padaczkowego jego pupila. Zapisz się na newsletter! Gdy pupil drży, traci świadomość, wykonuje nieskoordynowane ruchy, każdy właściciel jest przerażony. Ale choć coś takiego może się przydarzyć niemal każdemu psu, nie oznacza to wcale, że z pewnością cierpi on na padaczkę, choć uważa się ją za najczęściej występującą chorobę neurologiczną psów. O padaczce możemy mówić, jeśli co jakiś czas występują mniejsze lub większe ataki padaczkowe. Między nimi czworonóg jest zdrowy i zachowuje się normalnie. Jednorazowe pojawienie się drgawek nie pozwala uznać, że nasz podopieczny cierpi na padaczkę. Rodzaje padaczki Idiopatyczna (młodzieńcza), najczęściej występująca – przyczyną jest prawdopodobnie wrodzone zaburzenie czynności mózgu o podłożu genetycznym. Ten rodzaj padaczki występuje głównie u psów, a szczególnie zagrożone są niektóre rasy. Specjaliści stwierdzili, że nosicielami genów padaczki mogą być: beagle, owczarki belgijskie, szpice wilcze, collie, jamniki, pudle, owczarki niemieckie, setery, golden retrievery, labrador retrievery, spaniele, siberian husky i alaskan malamute. Wtórna – spowodowana chorobami mózgu, np. zapaleniem mózgu i opon mózgowych, wadami wrodzonymi (np. wodogłowie) czy nowotworami. Występują też drgawki niepadaczkowe wywołane na przykład przez zbyt niski poziom glukozy we krwi, który zdarza się w przypadku cukrzycy, niedotlenienie (np. z powodu anemii, chorób serca), choroby nerek, wątroby, niedoczynność tarczycy, choroby zakaźne np. białaczka, nosówka, zatrucia np. czekoladą czy płynem chłodniczym, gorączkę i udar cieplny, silne zarobaczenie (przede wszystkim u szczeniąt). Atak drgawek połączony z utratą świadomości nie jest chorobą, tylko objawem nieprawidłowej aktywności mózgu. Spośród wielu chorób mogących wywołać takie ataki u czworonoga najpopularniejsza jest epilepsja idiopatyczna, czyli padaczka o nieznanym podłożu. Do innych przyczyn drgawek mogą należeć takie przypadłości, jak anemia, nowotwory, guzy mózgu, choroby metaboliczne i niektóre zatrucia. Ataki takie mogą być także spowodowane ogromnym stresem przeżywanym przez zwierzę. Jak pomóc psu podczas ataku padaczki?Jak wygląda atak padaczki u psa? Lekarze weterynarii podkreślają, że ataki padaczki to nie tylko gwałtowne drgawki całego ciała. Taka forma jest wprawdzie najłatwiejsza do zauważenia, jednak wcale nie jest najczęstsza. Wiele napadów dotyczy tylko pyska lub oczu psa, przypomina tiki nerwowe lub objawia się rytmicznie powtarzającym zachowaniem, na przykład szczekaniem. Atak padaczkowy trwa zazwyczaj zaledwie kilka sekund, choć z perspektywy spanikowanego opiekuna może wydawać się pomóc psu, który ma atak padaczki? Podczas ataku padaczki u psa kluczowe jest zabezpieczenie go, by nie zrobił sobie krzywdy podczas wstrząsów. Zdrowie czworonoga zależy w takich momentach wyłącznie od opiekuna, jego zdolności do opanowania stresu i skupienia się na pomocy zwierzakowi. Co należy zrobić, gdy pies ma napad drgawek? Zapamiętaj, o której godzinie zaczęły się drgawki i o której skończyły. Długość trwania napadu jest ważną informacją dla lekarza weterynarii. Jeśli jest przy tobie druga osoba, poproś ją o nagranie ataku telefonem. Nie próbuj wyciągać psu języka z pyska. Zwierzak prędzej odgryzie sobie wyciągnięty język, niż się nim udusi. Odsuń zwierzaka od mebli i schodów, by się nie poobijał podczas silnych drgawek. Podłuż psu poduszkę pod głowę i delikatnie przytrzymaj, póki psiak nie odzyska świadomości. Atak padaczki u psa trwający dłużej niż 2-3 minuty może spowodować hipertermię, czyli przegrzanie organizmu. Możesz spróbować schłodzić zwierzaka, kładąc na nim ręcznik zwilżony zimną wodą, ale przede wszystkim spróbuj jak najszybciej zabrać go do weterynarza. Zadzwoń do weterynarza, jak tylko atak ustąpi. I to nawet jeśli twój psiak po odzyskaniu świadomości będzie zachowywał się zupełnie normalnie. Jeśli atak padaczki powtórzy się w ciągu kolejnych 24 godzin, jak najszybciej zabierz psa do weterynarza na dokładne badania. W opiece nad psem cierpiącym na epilepsję pomoże ci także prowadzenie dzienniczka, w którym będziesz zapisywać informacje o każdym ataku i sytuacji, która go poprzedzała (np. zabawa, sen, hałas). Na tej podstawie lekarzowi weterynarii będzie łatwiej zdiagnozować przyczynę ataków i wdrożyć odpowiednie leczenie. Pierwszy atak padaczki zawsze jest dla Opiekuna szokiem. Warto zapoznać się z podstawowymi wskazówkami dotyczącymi sposobu postępowania, aby móc zareagować w sposób ograniczający ewentualne dodatkowe „szkody” np. urazy głowy, upadki itp. USUŃ MEBLEZ zasięgu psa należy usunąć wszystkie kanciaste i twarde meble, które możemy przesunąć, aby zapobiec urazom związanym z uderzeniami. Szafy i duże meble okładamy poduszkami, kocami. Możesz podłożyć pod głowę miękki koc. ZABIERZ MAŁE PRZEDMIOTYWszelkie małe przedmioty, które mogą zostać zaaspirowane do układu oddechowego należy niezwłocznie usunąć. OGRANICZ ŚWIATŁOWyłącz światło, telewizor, radio zasłoń okna. Intensywne światło może wydłużyć atak, migające obrazy często wywołują atak padaczki, głośne dźwięki niejednokrotnie „bolą” pacjentów neurologicznych. IZOLACJA Inne zwierzęta należy odizolować od psa, który ma atak padaczki. Najlepiej odizolować również dzieci i „zbędnych” domowników, którzy wprowadzą chaos i nerwową NOŚ/NIE PRZYTULAJNie podnoś psa, nie lulaj w ramionach. Jeżeli pies dostanie ataku np. na schodach lub małym łóżku, z którego może spaść, dopuszczalne jest przetransportowanie na WKŁADAJ NIC DO PYSKAWbrew powszechnemu przekonaniu NIE wolno wkładać nic do pyska „żeby nie przygryzł języka”. Nie wyciągaj również języka z jamy ustnej (pies w czasie ataku padaczki może Cię dotkliwie ugryźć), chyba że zauważysz problemy z LEKJeżeli Twój pies miał ataki padaczkowej wcześniej zapewne masz w domu przeciwdrgawkowe leki doodbytnicze – podaj je psu zgodnie z zaleceniami lekarza PODAWAJ TABLETEK, PŁYNÓW DOUSTNIE ! RYZYKO ZADŁAWIENIA!ZACHOWAJ SPOKÓJW każdej krytycznej sytuacji bardzo ciężko zachować opanowanie, jednak musisz to zrobić dla dobra Twojego psa. OBSERWUJ! Twoja obserwacja jest kluczowa! Wiele psów przed atakiem wykazuje szereg symptomów zwiastujących, jeżeli je wychwycisz będziesz przygotowany na atak, a może nawet uda Ci się mu zapobiec podając lek zalecony przez lekarza weterynarii. Obserwuj również psa podczas ataku – czy nie dławi się śliną lub językiem, czy nie uderzył się mocno. Znajdź zaufanego lekarza – to klucz do Twojego zdrowia psychicznego, gdy masz chorego przewlekle atak trwa dłużej niż 10 minut, ataki powtarzają się – niezwłocznie skontaktuj się telefonicznie z lekarzem weterynarii, aby przygotował się na Wasze przyjęcie i udaj się do kliniki. Opracuj z lekarzem prowadzącym schemat postępowania najlepszy dla Twojego psa. Padaczka u psa to choroba charakteryzująca się nawracającymi atakami drgawkowymi. Budzi wiele emocji z uwagi na jej przerażający widok. Jest to schorzenie złożone, biorąc pod uwagę jego przyczyny i mechanizmy. Dlatego warto wiedzieć co wywołuje padaczkę u psów, jak pomóc zwierzęciu w trakcie ataku i jakie są rokowania na wyleczenie. Spis treściObjawy padaczki u psaCo robić kiedy pies ma atak padaczki?Leczenie padaczki u psa Dokładny mechanizm napadów padaczkowych u psów ciągle nie jest do końca poznany. Przyjmuje się, iż jest to efekt zaburzeń równowagi pomiędzy procesami hamowania i pobudzania w mózgu. Atak padaczkowy jest niekontrolowanym, gwałtownym wyładowaniem pojedynczych grup neuronów. W klasyfikacji padaczki wyróżniamy dwie grupy: 1. Padaczkę pierwotną/ idiopatyczną – jej przyczyny nie są dokładnie poznane, często jest to choroba wrodzona, uwarunkowana genetycznie. Przyjmuje się, iż mózg w swojej budowie nie odbiega od normy ale mimo to nie funkcjonuje prawidłowo. 2. Padaczkę wtórną (objawową) – jej przyczyny można z kolei podzielić jeszcze na 2 grupy: wewnątrzczaszkowe: zmiany w mózgu (uszkodzenie naczyń, urazy, infekcje, wrodzone wady budowy mózgu, nowotwory , choroby zwyrodnieniowe); pozaczaszkowe – czynniki wywołujące ataki mają swój początek w innych narządach / zaburzeniach poza mózgiem. Są to głównie zaburzenia metaboliczne, w tym dysfunkcje pracy wątroby i nerek, hipoglikemia (obniżony poziom cukru), zaburzenia elektrolitowe, zatrucia. Padaczka idiopatyczna/pierwotna występuje u psów w każdym wieku, najczęściej daje o sobie znać u psów dość młodych. Szacuje się, że zakres wiekowy w którym pojawiają się pierwsze objawy padaczki pierwotnej to od 6 m-ca życia do 5 lat. Padaczka wtórna zaś częściej występuje u psów starszych, u których mogą wystąpić dodatkowe zmiany w mózgu lub zaburzenia metaboliczne. Padaczka idiopatyczna u psów jest uwarunkowana genetycznie. Do ras predysponowanych należą: beagle, wszystkie owczarki, boksery, collie, cocker spaniele, jamniki, pudle, setery irlandzkie, golden retrievery, labradory, sznaucery miniaturowe, berneńczyki, bernardyny, szpice niemieckie. Osobniki chorujące na padaczkę nie powinny być rozmnażane. Padaczka idiopatyczna występuje też u kotów ale znacznie rzadziej niż u psów. U kotów nie stwierdzono predyspozycji rasowych. Zarówno u psów jak i u kotów padaczka idiopatyczna występuje najczęściej w stanie snu lub odpoczynku, natomiast przy padaczce wtórnej nie obserwuje się takiej zależności. Objawy padaczki u psa Z klinicznego punktu widzenia wyróżnia się 2 grupy napadów padaczkowych u psów, ze względu na ich przebieg: 1. Napady częściowe - nie wywierają wpływu na stan świadomości, zazwyczaj są to zaburzenia ruchowe, takie jak: drżenia mięśni twarzy, przechylanie głowy, drganie pojedynczych kończyn. zaburzenia zachowania: jak napady agresji, chodzenie w kółko, wycie, szczekanie, uporczywe patrzenie w jeden punkt, „objaw łapania much” (zwierzę kłapie pyszczkiem usiłując złapać niewidzialną muchę). Takie napady częściej występują u kotów niż psów. Są bardzo trudne do określenia i sklasyfikowania jako padaczka. 2. Napady uogólnione – z towarzyszącą: utratą świadomości, utratą równowagi, drgawkami, mimowolnym oddaniem moczu i kału. Takie napady występują u 80% psów chorych na padaczkę. Napad uogólniony składa się z 3 faz: - faza prodromalna (tzw. „aura”) może pojawić się już na kilka godzin przed wystąpieniem ataku drgawkowego. Zwierzę zachowuje się inaczej niż zazwyczaj. Jedne zwierzęta są nadmiernie pobudzone, drugie szukają ustronnego miejsca i oddalają się, jeszcze inne szukają bliskości i kontaktu z właścicielem. - faza właściwego napadu (tzw „iktus”) rozpoczyna się nagle i trwa do kilku minut. Podczas ataku zwierzę upada na bok, staje się sztywne, kłapie żuchwą, porusza kończynami bądź kończyny są usztywnione, ślini się, oddaje mimowolnie mocz i kał. - faza ponapadowa – zwierzę jest zdezorientowane, zakłopotane, może chodzić bez celu. Zwierzę bezpośrednio po ataku może zacząć dużo jeść i pić. Zdarza się również, że bardzo szybko powraca do normalnej aktywności. Biorąc pod uwagę częstotliwość wystąpienia ataków wyróżniamy: atak pojedynczy, atak gromadny i stan padaczkowy. Z atakiem gromadnym mamy do czynienia kiedy wystąpiły więcej niż dwa ataki następujące po sobie w ciągu doby. Zaś stanem padaczkowym określamy atak trwający ponad 30 minut lub występujące po sobie ataki padaczkowe, pomiędzy którymi nie nastąpił powrót do świadomości. O ile ataki pojedyncze są po prostu wycieńczające dla organizmu, o tyle stan padaczkowy może grozić zejściem śmiertelnym i wymaga bardzo szybkiej interwencji weterynaryjnej w celu przerwania patologicznych wyładowań w mózgu. Aby usprawnić terapię i współpracę z lekarzem weterynarii wskazane jest prowadzenie dzienniczka napadów, w którym odnotowujemy datę, godzinę, czas trwania i krótki opis jak wyglądał atak. Co robić kiedy pies ma atak padaczki? Należy kontrolować przebieg ataku, zapobiegając dodatkowym urazom. Z otoczenia psa należy usunąć wszelkie przedmioty, którymi mógłby się skaleczyć bądź uderzyć. Należy osłaniać głowę psa przed uderzeniami, dlatego dobrze jest podłożyć mu pod głowę np. koc. Jeśli w okolicy pyszczka znajdują się jakieś drobne przedmioty, należy niezwłocznie je zabrać, aby nie dostały się do jamy ustnej. Wbrew powszechnej obiegowej opinii, że należy wyciągnąć język, nie zaleca się takich praktyk w pierwszej kolejności. Musimy pamiętać, iż nasz pies nie jest świadomy co się z nim dzieje i może nas skaleczyć/ ugryźć podczas próby takiego udzielenia pomocy. Należy oczywiście kontrolować czy pies nie ma problemów z oddychaniem i czy język mu w tym nie przeszkadza. Jeśli tak, wtedy delikatnie możemy spróbować go wysunąć. Jeżeli u psa okresowo występują ataki padaczkowe, to lekarz weterynarii może zalecić lek przeciwpadaczkowy, który podaje się doodbytniczo zwierzęciu w trakcie ataku (w postaci wlewu lub czopków). W sytuacji okresowych napadów dobrze jest zaopatrzyć się w ten lek i mieć go w domu na wypadek ataku. Jeśli atak się skończy, trzeba dać psu chwilę na powrót do formy i po wstępnym uspokojeniu udać się do lecznicy weterynaryjnej. Lekarz weterynarii wykona badanie kliniczne, ocenę odruchów neurologicznych i zleci dodatkowe badania, aby wykluczyć też przyczyny metaboliczne padaczki. Lekarz może też zlecić tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny aby wykluczyć zmiany wewnątrzczaszkowe. Jeżeli mamy do czynienia z nieprzerwanymi nawracającymi atakami trzeba z psem nawet w trakcie trwania ataku udać się do lecznicy. W takiej sytuacji konieczne jest farmakologiczne przerwanie wyładowań w mózgu, w ciężkich przypadkach niezbędne bywa wprowadzenie psa w stan śpiączki farmakologicznej. Leczenie padaczki u psa Padaczka u psa jest chorobą przewlekłą, zatem nasi pupile z tą przypadłością najczęściej muszą dostawać leki do końca życia. Każdy napad drgawkowy prowadzi do niszczenia komórek nerwowych, dlatego podjęcie leczenia jest bardzo ważne. Leki przeciwdrgawkowe wprowadzamy przy atakach zdarzających się częściej niż 1x na miesiąc i przy atakach gromadnych. Stan padaczkowy wymaga udzielenia pomocy przez lekarza weterynarii, gdyż leki podaje się w takiej sytuacji dożylnie. Po wyciszeniu ataków i ustabilizowaniu stanu ogólnego, zwierzę dostaje do domu leki, jak wszyscy inni padaczkowi czworonożni pacjenci. Spośród leków przeciwdragwkowych w leczeniu padaczki u psów i kotów stosuje się : fenobarbital – lek pierwszego rzutu w leczeniu padaczki u psów, przy długotrwałym stosowaniu tego leku należy kontrolować poziomy parametrów wątrobowych, gdyż może osłabiać funkcje wątroby; bromek potasu; lewetyracetam; imepitoina; gabapentyna; zonisamid. Celem leczenia jest całkowite wyeliminowanie napadów drgawkowych. W niektórych przypadkach nie jest to możliwe i jako sukces terapii uważa się już samo zmniejszenie nasilenia i częstotliwości ataków. Dla osiągnięcia pożądanego efektu bardzo ważne jest systematyczne podawanie leków. Czy padaczkę u psa można pomylić z inną chorobą? Schorzeniem przebiegającym z drgawkami jest tężyczka poporodowa, ale nie ma ona związku z funkcjonowaniem mózgu. Jest to objaw niedoboru wapnia, który pojawia się u suk karmiących, w szczycie laktacji, najczęściej po ok. 2-3 tygodniach od rozwiązania. Zatem jeśli mamy sukę karmiącą, u której wystąpił atak drgawkowy, należy udać się do lecznicy, aby sprawdzić poziom wapnia i uzupełnić jego niedobory. Innym stanem przypominającym atak padaczki jest omdlenie. Jest to nagła utrata świadomości z upadkiem w następstwie utraty napięcia mięśni. Jest skutkiem przerwania dopływu krwi lub niedostatecznego dostarczenia tlenu do mózgu. W odróżnieniu od padaczki, przy omdleniu nie występują drgawki, a czynnikami wyzwalającymi są wysiłek fizyczny i podniecenie np. przy witaniu członka rodziny lub wychodzeniu na spacer. Częstymi przyczynami omdleń są problemy z sercem. Lekarz weterynarii Ewa Korycka-Grzegorczyk Absolwentka Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego w Lublinie. Ma doświadczenie w leczeniu zwierząt towarzyszących, ze szczególnym uwzględnieniem dermatologii, cytologii i chorób zakaźnych. Doświadczenie zawodowe zdobywała w lecznicach w Lublinie i Łodzi. Obecnie pracuje w lecznicy weterynaryjnej w Pabianicach. Na bieżąco pogłębia swoje umiejętności uczestnicząc w kursach i konferencjach. Prywatnie miłośniczka kotów i właścicielka pięknego, rudego maine-coona o imieniu Felin.

atak padaczki u psa